مخاطب همیشه خاص من

خبر داری چرا وقتی دل بی تاب میگیرد

سراغ از خاطراتی دور اما ناب میگیرد

خبر داری چرا تا نیستی در خشکی محضم

ولی تا میرسی دور مرا گرداب میگیرد

مخاطب های شعرم در پی کشف تواند آری

ببین هرکس برای دیگری قلاب میگیرد

همین که پشت قاب پنجره می ایستی با من 

جهان زیباترین تصویر خود را قاب میگیرید

تو که از وسعت دیوانگی هایم خبر داری

بگو وی بی تو چشم خسته ام را خواب می گیرد

توجه کرده ای وقتی که میگویی خداحافظ

دلم اندازه شبهای بی مهتاب میگیرد

من از ابراز احساسات خود هرگز نمی ترسم

ولی از ترس ترست خانه ام را آب می گیرد

شنیدم ساکن شهری شدی در پشت دریا، آه

دلم هر شب سراغ از قایق سهراب می گیرد..